Footballholics.gr Hall of Fame - Αμυντικά χαφ

Μετά τη συμπλήρωση της αμυντικής γραμμής του Footballholics.gr Hall of Fame θα προχωρήσουμε στις θέσεις του κέντρου και πιο συγκεκριμένα στα αμυντικά χαφ. Θα επιλεγούν ως εξάρια παίκτες που είχαν είτε το ρόλο του καθαρού κόφτη, είτε το ρόλο του deep lying playmaker (ή αλλιώς regista), δηλαδή του οργανωτή από χαμηλά μέτρα.  

Όπως πάντα θα ξεκινήσουμε απ' τη δεκαετία του '50 και θα φτάσουμε στο 2020, ενώ αργότερα θα ακολουθήσουν από δύο επιλαχόντες για κάθε δεκαετία.

FOOTBALLHOLICS.GR HALL OF FAME

ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΧΑΦ

1951-1960

Obdulio Varela

Αν και τα περισσότερα χρόνια της καριέρας του ανήκαν στην προηγούμενη δεκαετία, αξίζει μια θέση στη λίστα. Με τη φανέλα της Ουρουγουάης κατέκτησε το Μουντιάλ του 1950 στο περίφημο "Μαρακανάσο".

Ο Βαρέλα αποτελούσε έναν ιδιαίτερα αθλητικό παίκτη με ανεξάντλητα πνευμόνια. Τον χαρακτήριζε το σκληρό παιχνίδι του και ήταν ένας απ' τους μεγαλύτερους ηγέτες στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

1961-1970

Βαλέρι Βορόνιν

Ένας ακόμη ποδοσφαιριστής γεννημένος σε λάθος χώρα. Ο "Αλέν Ντελόν" του ποδοσφαίρου (προσωνύμιο που του αποδόθηκε λόγω της όμορφης εμφάνισης και της πνευματικής του καλλιέργειας) ήταν ποδοσφαιριστής της Τορπέντο Μόσχας, με τη φανέλα της οποίας ψηφίστηκε δύο φορές Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς στη Σοβιετική Ένωση.

Ως μέλος της εθνικής του ομάδας ήταν ο ηγέτης της χρυσής φουρνιάς που στέφθηκε φιναλίστ στο Euro του 1964, ενώ στο Μουντιάλ του 1966 συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα της διοργάνωσης.

Ως παίκτης ήταν απόλυτα ολοκληρωμένος. Δυναμικός αμυντικά και ικανότατος στα κοψίματα και ταυτόχρονα τεχνίτης και δημιουργικός. Αν είχε γεννηθεί σε δυτική χώρα η υστεροφημία του θα ήταν πολύ μεγαλύτερη κι η τροπαιοθήκη του πλουσιότερη.

1971-1980

Κλοντοάλντο

Μέλος της θρυλικής Βραζιλίας του 1970, ο Κλοντοάλντο ήταν ο πιο τεχνίτης αμυντικός χαφ όλων των εποχών, με εξαίρεση ίσως τον Ρεδόντο. Κουβαλούσε την μπάλα σε όλο το μήκος του γηπέδου, δημιουργούσε και πατούσε περιοχή, ενώ ως ικανότατος ντριμπλέρ ήταν ιδιαίτερα καλός στις προωθήσεις και τις ατομικές ενέργειες.

Παράλληλα τα ασταμάτητα τρεξίματά του έδιναν στις ομάδες του (Σάντος και εθνική Βραζιλίας) μια αμυντική ασφάλεια, καθώς οι υπόλοιποι μέσοι ήταν ιδιαίτερα επιθετικογενείς.

1981-1990

Φρανκ Ράικαρντ

Ο υψηλόσωμος Ολλανδός μάγεψε με τις φανέλες του Άγιαξ, της μεγάλης Μίλαν του Αρίγκο Σάκι και της εθνικής Ολλανδίας. Εκτός από αμυντικό χαφ έπαιζε άνετα ως box-to-box ή ακόμη και λίμπερο. Το στυλ του ήταν αρχοντικό και εγκεφαλικό. Διάβαζε το παιχνίδι του αντιπάλου, με αποτέλεσμα να επεμβαίνει νωρίς, χωρίς να χρειάζεται να εμπλακεί συχνά σε μονομαχίες, ενώ με την μπάλα στα πόδια αποτελούσε έναν άριστο οργανωτή της ομάδας του. 

Τα πλούσια σωματικά του προσόντα συνδυάζονταν με την άριστη τεχνική του κατάρτιση, κάνοντάς τον έναν απ' τους πληρέστερους μέσους όλων των εποχών.

1991-2000

Φερνάντο Ρεδόντο

Κατά τη γνώμη του γράφοντος ο Ρεδόντο ήταν το καλύτερο αμυντικό χαφ όλων των εποχών. Στα αμυντικά του καθήκοντα αποτελούσε τον κλασικό Αργεντινό σκύλο, καθώς είχε τα πνευμόνια και τη σωματοδομή (ύψος 1,86μ.) για να μπαίνει δυναμικά σε μονομαχίες και να καταπίνει τους αντιπάλους.

Η μεγαλύτερη απόλαυση όμως ήταν το επιθετικό κομμάτι. Ο μακρυμάλλης μέσος ήταν τρομερά ηγετικός και ήξερε καντάρια μπάλα. Ήταν εξίσου ικανός να μοιράζει πάσες ή μπαλιές, καθώς και να κουβαλάει ο ίδιος την μπάλα σε ψηλά μέτρα στο γήπεδο, πατώντας σε κάθε πιθανό μήκος και πλάτος του, διδάσκοντας σεμινάριο τεχνικής κατάρτισης.

Το μεγαλύτερο παράσημο της καριέρας του ήταν τη σεζόν 1999-2000 με τη φανέλα της Ρεάλ, όταν μετά την πρόκριση των "μερένχες" επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον δήλωσε πως η ομάδα του δεν μπόρεσε να περιορίσει τον Ρεδόντο και πως κέρδισε το χώρο του κέντρου μόνος του. Ένα κέντρο στο οποίο είχε αντιπάλους τους Ρόι Κιν, Σκόουλς και Μπέκαμ...

Τη συγκεκριμένη σεζόν ο Αργεντινός μάγος κέρδισε το βραβείο του MVP του Τσάμπιονς Λιγκ, του οποίου και στέφθηκε πρωταθλητής.

2001-2010

Πατρίκ Βιεϊρά

Ο θηριώδης Γάλλος αποτελούσε τον τρόμο των αντιπάλων του. Η τεράστια σωματοδομή του, η ικανότητα στα τάκλιν κι η αντίληψη του παιχνιδιού τον έκαναν απροσπέλαστο. Επιπλέον όμως ο Γάλλος ήταν άριστος τεχνίτης και πολύ εγκεφαλικός. Είχε οργανωτικές ικανότητες, είχε προωθήσεις και γενικότερα δεν  είχε κανένα τρωτό σημείο.

Ξεχώριζε επίσης για την ηγετική του παρουσία και τον agressive τρόπο του παιχνιδιού του. Ήταν ένα απ' τα βασικά γρανάζια της μεγάλης Άρσεναλ, στην αρχή της χιλιετίας, με την οποία κατέκτησε το αήττητο πρωτάθλημα του 2004, καθώς και της εθνικής Γαλλίας που στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης (2000) και κόσμου (1998).

2011-2020

Σέρχιο Μπουσκέτς

Ο θρύλος της Μπαρτσελόνα και της εθνικής Ισπανίας είναι ίσως ο πιο υποτιμημένος παίκτης της εποχής μας, ο άνθρωπος που επανακαθόρισε τη θέση του αμυντικού χαφ στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ίσως φταίει το ψιλόλιγνο σώμα του, ίσως το γεγονός πως δεν είναι ιδιαίτερα εμφανίσιμος ή αρκετά αλήτης, το σίγουρο πάντως είναι πως οι περισσότεροι δεν μπορούν να κατανοήσουν πόσο μεγάλος ποδοσφαιριστής ήταν ο Ισπανός. 

Είχε ως καθήκον να παίρνει την πάσα απ' τους αμυντικούς και να προωθεί το παιχνίδι προς τα εσωτερικά χαφ. Ταυτόχρονα όμως έπρεπε να κρατά τη θέση του, ώστε να λειτουργεί για την ομάδα του σαν άγκυρα, σαν σημείο αναφοράς. Άριστος χειριστής της μπάλας που δε μάσαγε απ' το πρέσινγκ των αντιπάλων, ενώ μεγάλο του προσον ήταν το σίγουρο passing game, που έσπαγε την αντίπαλη πίεση.

Αξίζει να σημειωθεί πως επειδή δεν έκανε ποτέ εντυπωσιακά τάκλιν ή δυναμικές μονομαχίες, υπάρχει η εντύπωση πως ήταν μέτριος αμυντικά. Δεν ήταν. Ως τρομερά εγκεφαλικός ποδοσφαιριστής, διάβαζε νωρίς τις φάσεις κι οι επεμβάσεις του προλάβαιναν τον κίνδυνο εν τη γεννέσει του. Κοινώς έκοβε όρθιος. 

Ο Μπουσκέτς αποτελεί το λόγο για τον οποίο οι σύγχρονες ομάδες δεν ψάχνουν πλέον καθαρούς κόφτες σαν τους Μακελελέ και Ντάβιντς, αλλά αμυντικά χαφ με δημιουργικά χαρακτηριστικά, όπως οι Ζορζίνιο, Ντε Γιονγκ, Νέβες, Ρόντρι, Ντέκλαν Ράις και Κάλβιν Φίλιπς.

Γιώργος Παυλίδης