Πλάγια μπακ ή δεκάρια;

 

Οι δύο καλύτερες ομάδες του κόσμου τα τελευταία χρόνια, η Λίβερπουλ κι η Μάντσεστερ Σίτι, μονοπωλούν το ενδιαφέρον στην Πρέμιερ Λιγκ, αλλά και στην Ευρώπη. Η σύγκριση με τους ανταγωνιστές τους μας δείχνει μια χαώδη διαφορά. Οι αιτίες της διαφοράς αυτής είναι πολλές, όπως το βάθος και η ποιότητα του ρόστερ και ο υπερσύγχρονος κι επιστημονικός τρόπος λειτουργίας των δύο συλλόγων (πχ αμφότεροι έχουν εμπιστευτεί τη διοίκηση των τμημάτων ψηφιακής ανάλυσης σε αστροφυσικούς).

Ένας απ' τους κυριότερους λόγους αυτής της υπεροχής, όμως είναι οι άνθρωποι που κάθονται στην άκρη των πάγκων τους. Οι δύο καλύτερες ομάδες έχουν τους δύο καλύτερους προπονητές. Οι τακτικές τους και οι καινοτομίες τους συζητώνται εδώ και αρκετό καιρό, εδώ όμως θα ασχοληθούμε με ένα συγκεκριμένο τρικ, το οποίο χρησιμοποιούν και οι δύο, ο καθένας με τον τρόπο του. Το συγκεκριμένο τρικ έχει να κάνει με τη χρησιμοποίηση πλαγίων μπακ σαν κατά συνθήκη box-to-box ή ακόμη και σαν δεκάρια. Οι ποδοσφαιριστές που χρησιμοποιούνται κατ' αυτόν τον τρόπο είναι δύο καταπληκτικοί ακραίοι αμυντικοί, οι Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ και Ζοάο Κανσέλο.

ΠΩΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

Ο 22χρονος Άγγλος των "κόκκινων" αποτελεί μέλος μαζί με το Ρόμπερτσον του καλύτερου διδύμου πλαγίων μπακ του κόσμου. Οι δύο παίκτες όμως έχουν διαφορετικές αρμοδιότητες στο γήπεδο. Ο Ρόμπερτσον έχει έναν πιο κλασικό ρόλο αριστερού μπακ, αναλαμβάνοντας προωθήσεις, κάνοντας overlap και δίνοντας πλάτος στην ανάπτυξη της ομάδας του, τόσο με την μπάλα, όσο και χωρίς αυτήν. Ο Άρνολντ απ' την άλλη παίζει περισσότερο με τη μπάλα στα πόδια και είναι πολύ συνηθέστερο να βρίσκεται σε σημείο που θα πάρει μια εύκολη πάσα από συμπαίκτη του, παρά να σπριντάρει σε κενό χώρο, για να δεχτεί κάθετη πάσα ή μπαλιά αντεπίθεσης. Αντιθέτως αυτός είναι ο δημιουργός που θα μοιράσει τέτοιες μπαλιές στους υπόλοιπους. Ο κύριος χώρος δράσης του είναι το σημείο του γηπέδου που βρίσκεται κανονικά ο δεξιός εσωτερικός χαφ.

Ουσιαστικά ο νεαρός αποτελεί τον κυριότερο playmaker της Λίβερπουλ (τουλάχιστον έως την ίαση των τραυματισμών του Τιάγκο) και η πλειοψηφία των επιθέσεων της ομάδας του περνούν απ' τα δικά του πόδια. Η αγωνιστική εικόνα του παραπέμπει σε κλασικό οργανωτή, με μυαλό ξυράφι και δεν είναι τυχαίο πως αποτελεί τον πρώτο παίκτη του Άνφιλντ σε δημιουργία ευκαιριών.

Ο Κανσέλο απ' την άλλη είναι διαφορετική περίπτωση. Έχει καθιερωθεί στη θέση του αριστερού μπακ, παίζοντας με ανάποδο πόδι και έχοντας ως παρτενέρ στη δεξιά πλευρά το Γουόκερ. Ο Άγγλος προσφέρει κυρίως στο αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού, καθώς λόγω της ταχύτητάς του, έχει τη δυνατότητα να παίζει σε αμυντική γραμμή ψηλά στο γήπεδο και ταυτόχρονα να μην κινδυνεύει από αντεπιθέσεις.

Το παιχνίδι του Πορτογάλου απ’ την άλλη είναι χάρμα οφθαλμών. Διακρινόμενος για την τεχνική του κατάρτιση, ο Κανσέλο μπορεί να γίνεται κάτοχος της μπάλας σε πολύ μικρούς χώρους και να συμβάλλει καθοριστικά στον τομέα που ο Γκουαρντιόλα θεωρεί τόσο σημαντικό. Στην κυκλοφορία και τη διατήρηση της κατοχής. Οι χώροι δράσης του 27χρονου άσου είναι αυτοί που θα αντιστοιχούσαν στον αριστερό εσωτερικό χαφ της ομάδας.

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥΣ

Οι διαφορές των δύο ποδοσφαιριστών καθρεφτίζουν ακριβώς τις διαφορές των ομάδων τους. Στο κομμάτι που αφορά τη δημιουργία ο Κανσέλο υπερέχει αρκετά σε συνολικό αριθμό επιτυχημένων πασών ανά 90λεπτο, υπερέχει με μικρότερη διαφορά στις πάσες στο τελευταίο τρίτο του τερέν, ενώ οι επιδόσεις των δύο παικτών στις πάσες μέσα στην αντίπαλη περιοχή είναι παρεμφερείς, όπως και η συνολική απόσταση (Total Distance) που διανύθηκε απ' την μπάλα μετά από δική τους πάσα.

Αν δούμε όμως λίγο καλύτερα, ο Άρνολντ υπερέχει στις progressive Passes ανά 90λεπτο, καθώς και στην progressive Total Distance. Δηλαδή με λίγα λόγια οι πάσες του Άγγλου φέρνουν πιο κοντά τη Λίβερπουλ στην αντίπαλη εστία, σε σχέση με τις πάσες του Κανσέλο στη Σίτι. Πώς εξηγείται όμως αυτό;

Εξηγείται βλέποντας πως ο Κανσέλο υπερέχει μεν στις κοντινές και μέσες πάσες, αλλά ο Άρνολντ υπερτερεί στις μακρινές. Αιτία γι' αυτό είναι το στυλ παιχνιδιού των δύο ομάδων. Το πιο direct στυλ της Λίβερπουλ, με τις άμεσες επιθέσεις, ταιριάζει περισσότερο με τον δικό της παίκτη, γι' αυτό έχουμε άλλωστε και ως αποτέλεσμα την υπεροχή του Άρνολντ στις Key Passes και τις xA.

Στον αντίποδα, σε μια ομάδα που δεν ενδιαφέρεται για τις άμεσες και γρήγορες επιθέσεις, αλλά για τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα και την τεράστια κατοχή της μπάλας, ο Κανσέλο δεν έχει αντίπαλο. Με όπλο την τεχνική του υπερτερεί κατά πολύ του αντιπάλου του σε όλες τις κατηγορίες, όπως στα κουβαλήματα μπάλας ή Carries (C), στις ντρίμπλες και στη συνολική απόσταση που διήνυσε με την μπάλα στα πόδια.

Όπως ειπώθηκε, τα αγωνιστικά στυλ που υπηρετουν οι δύο ποδοσφαιριστές είναι διαφορετικά και τα χαρίσματα του καθενός βοηθούν την ομάδα του. Οι γρήγορες μπαλιές του Άρνολντ εκμεταλλεύονται τους ταχύτατους επιθετικούς της Λίβερπουλ, ενώ ο έλεγχος του παιχνιδιού του Κανσέλο βοηθά τη Σίτι να κυριαρχήσει προκειμένου να φτάσει στο γκολ.

Όποιον ποδοσφαιριστή απ' τους δύο και να προτιμάει κάποιος, όποια απ' τις δύο ομάδες και να υποστηρίζει, δεν μπορεί να αρνηθεί την αξία αυτών των δύο αστέρων και να αναγνωρίσει την εξέλιξη που έχουν φέρει στο άθλημα, κάνοντας πραγματικότητα τις σκέψεις των προπονητών τους.

Γιώργος Παυλίδης

Πηγή στατιστικών: fbref.com