Επιστροφή στα ασημικά

Η σεζόν 2020-21 ήταν μια απ' τις εφιαλτικότερες που μπορούν να θυμηθούν οι φίλοι του Παναθηναϊκού. Πέμπτη θέση στο πρωτάθλημα, αποκλεισμός με δύο ήττες απ' τον ΠΑΣ στους προημιτελικούς του Κυπέλλου και σοκαριστικά άθλια αγωνιστική εικόνα, που έσπασε μια σειρά αρνητικών ρεκόρ στη νεότερη ιστορία του συλλόγου.

Στο φετινό φινάλε της σεζόν 2021-22 οι "πράσινοι" κατέκτησαν την τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα και μαζί της το ευρωπαϊκό εισιτήριο για το Conference League, ενώ ταυτόχρονα στέφθηκε Κυπελλούχος, σηκώνοντας το πρώτο του τρόπαιο μετά από οκτώ χρόνια. Όλα αυτά παίζοντας επιθετικό και κυριαρχικό ποδόσφαιρο  και κάνοντας τον κόσμο του να απολαύσει ξανά στο χορτάρι την αγαπημένη του ομάδα.
Τι ήταν αυτό που άλλαξε την κατάσταση κι οδήγησε το "τριφύλλι" απ' το ναδίρ στην καταξίωση; Η απάντηση είναι ένα όνομα. Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Και τα παρακάτω γραφόμενα είναι τα πεπραγμένα του.

ΤΟ ΑΝΟΣΙΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ΜΠΟΛΟΝΙ

Η έναρξη της περσινής χρονιάς βρήκε τον Παναθηναϊκό με προπονητή τον Πογιάτος και τεχνικό διευθυντή το Ρόκα. Γρήγορα φάνηκε πως ο πρώτος ήταν ένας ποδοσφαιρικός απατεώνας, ενώ ο δεύτερος ήταν υπεύθυνος για πολλές κακές μεταγραφικές επιλογές. Οι άσχημες εμφανίσεις της ομάδας και τα ακολούθως άσχημα αποτελέσματα οδήγησαν τους δύο Ισπανούς στην έξοδο πριν βγει το φθινόπωρο.

Η λύση που εγκρίθηκε για τον πάγκο ήταν ο Λάζλο Μπόλονι, για τον οποίο υπήρχαν πολύ θετικές εντυπώσεις απ' την παλιότερη θητεία του στον ΠΑΟΚ. Μόνο που αυτό που παρουσίασε ο Ρουμάνος δεν είχε καμία σχέση με τις προσδοκίες.

Η ομάδα του αποτέλεσε ένα ποδοσφαιρικό ανοσιούργημα. Το τακτικό του σχέδιο ήταν να περιμένει τον αντίπαλο στο δικό του 1/3 του γηπέδου και όταν ανακτά την κατοχή να ψάχνει αντεπιθέσεις με τυφλές μπαλιές προς τα εμπρός. Μια εικόνα που προσβάλει γενικότερα το ποδόδφαιρο και τους θεατές του και ειδικότερα την ιστορία του Παναθηναϊκού
   

Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι πως παρά την ακραιφνή φοβική προσέγγιση, η "πράσινη" άμυνα ήταν απαράδεκτη, ακόμη και ενάντια σε αντιπάλους χαμηλής δυναμικότητας.
   

Παρόλα αυτά τις πρώτες εβδομάδες η ομάδα κέρδισε αρκετούς βαθμούς κι όλοι μιλούσαν θετικά για τον Μπόλονι. Κανείς δεν ασχολήθηκε με το γεγονός πως αυτοί οι βαθμοί ήταν αποτέλεσμα τύχης κι όχι ικανότητας. Ο ΠΑΟ έσπασε μια σειρά αρνητικών ρεκόρ, όπως τα περισσότερα συνεχόμενα λεπτά χωρίς τελική στην ιστορία του! Η τύχη όμως και το εξωφρενικό φορμάρισμα του Διούδη έδωσαν ψευδείς εντυπώσεις κι η κατάσταση χειροτέρεψε.
   

Τον Ιανουάριο του 2021 κατόπιν πρότασης του Μπόλονι, ο Παναθηναϊκός προσέλαβε ως τεχνικό διευθυντή τον Πιερ Ντρεοσί. Δηλαδή ο εργαζόμενος διάλεξε τον προϊστάμενό του! Αυτό πάντως δεν έσωσε το Ρουμάνο και σε βάθος χρόνου αποδείχτηκε η πραγματική αξία της ομάδας του. Ενός τερατουργήματος που δεν μπορούσαν να παρακολουθούν ούτε οι οπαδοί του.

Η ΚΙΝΗΣΗ ΜΑΤ

Το καλοκαίρι του 2021 και μετά την απομάκρυνση του Μπόλονι, αποφασίστηκε να τον διαδεχτεί ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο Σέρβος μπορεί να μην έχει μεγάλο όνομα, αλλά έχει αποδείξει πως είναι σοβαρός, τίμιος και απόλυτα επαγγελματίας, ενώ παράλληλα είναι θιασώτης του επιθετικού ποδοσφαίρου.
   Ο νέος προπονητής δεν ήθελε να κάνει αρπαχτή, ούτε να κρυφτεί πίσω απ' το δάχτυλό του και ζήτησε ο ίδιος μονοετές συμβόλαιο, ώστε στο τέλος της σεζόν να κριθεί για το έργο του. Ανέλαβε μεγάλο εύρος αρμοδιοτήτων και ήταν ο κύριος υπεύθυνος για την πραγματοποίηση των καλοκαιρινών μεταγραφών.

Η απόκτηση του Μπρινιόλι έδωσε στον ΠΑΟ έναν τερματοφύλακα με ικανότητα στο παιχνίδι με τα πόδια, κάτι που ο Διούδης δεν έχει. Ο Ιταλός αποκτήθηκε ως ελεύθερος, όπως και ο Ρούμπεν Πέρεθ, που αναδείχτηκε στον καλύτερο, ίσως, αμυντικό μέσο του πρωταθλήματος. Στην επίθεση η σημαντικότερη προσθήκη ήταν η απόκτηση του Παλάσιος, ενός εξτρέμ με έφεση στο σκοράρισμα και με συνεχή παρουσία στην αντίπαλη περιοχή, αντί 1,5 εκατομμυρίων ευρώ.

Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Ο Γιοβάνοβιτς ήδη απ' την προετοιμασία προσπάθησε να μάθει στους παίκτες του να κάνουν build up απ' την άμυνα προς την επίθεση, ξεκινώντας απ' τον τερματοφύλακα, ενώ έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στο σπάσιμο του αντιπάλου πρέσινγκ.

   

Το έργο του ήταν δύσκολο, καθώς η ομάδα έπρεπε να μάθει τα πάντα απ' το μηδέν. Αργά και μεθοδικά όμως άρχισε να περνάει το δικό του στυλ παιχνιδιού. 

Οι τακτικές που ακολουθούσε στον αγωνιστικό χώρο είχαν να κάνουν με τις κινήσεις των παικτών και το ποδόσφαιρο χώρου. Ο Χουάνκαρ ως αριστερό μπακ κάνει τα ανεβάσματα και προσφέρει στην επίθεση το απαραίτητο πλάτος, ώστε ο αναγεννημένος Αϊτόρ να πατάει περιοχή. Ο Κώτσιρας απ' την άλλη πλευρά μένει χαμηλά κάνοντας τριάδα μαζί με τα δύο στόπερ, ώστε να προσφέρει αμυντική ισορροπία.

   Στο κέντρο ο Πέρεθ λειτουργεί ως άγκυρα και είναι ο παίκτης που θα λάβει την πάσα απ' την άμυνα και θα προωθήσει την μπάλα. Ο Βιγιαφάνιες απ' την άλλη είναι σε πιο συντηρητικό ρόλο απ' ότι συνήθως και κρατάει τη θέση του ως αριστερό εσωτερικό χαφ, προσφέροντας κυρίως στην κυκλοφορία της μπάλας και στο passing game. Ως αριστερό εσωτερικό χαφ, είτε ο Αλεξανδρόπουλος, είτε ο Γκατσίνοβιτς (απόκτημα του Ιανουαρίου) δίνουν ταχύτητα, ένταση σε ψηλά μέτρα στα γήπεδο και κάθετη κίνηση χωρίς μπάλα.

Στο δεξί φτερό ο εξαιρετικά απειλητικός Παλάσιος πατάει περιοχή και φεύγει να δώσει πλάτος στη θέση του ο Γκατσίνοβιτς/Αλεξανδρόπουλος. Ακολούθως το κενό στο κέντρο το καλύπτει ο Κώτσιρας συγκλίνοντας, αντί να κάνει το συνηθισμένο για δεξιά μπακ overlap. Να πούμε εδώ πως το τρικ θυμίζει αυτό της Λίβερπουλ με το Σαλάχ να συγκλίνει διαγώνια, το Χέντερσον να τον καλύπτει στο δεξί φτερό και τον Αλεξάντερ-Άρνολντ να πηγαίνει ως εσωτερικό χαφ στο κέντρο.

Ο Παναθηναϊκός σταδιακά έμαθε να παίζει ορθολογικό ποδόσφαιρο και παρά την ύπαρξη κακών αποτελεσμάτων στην αρχή της σεζόν, φάνηκε πως γίνεται σωστή δουλειά. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν η υπομονή.

Η διοίκηση έδωσε την πίστωση χρόνου που χρειάστηκε και σύντομα τα αποτελέσματα της δουλειάς φάνηκαν.

   

Διεκδικήθηκε έστω και ανεπιτυχώς η δεύτερη θέση και στο Κύπελλο επιτεύχθηκε επιτέλους ο πολυπόθητος στόχος. Η επιστροφή στα ασημικά μετά από οκτώ χρόνια. 

Το σημαντικότερο όμως δεν είναι η νίκη εναντίον του overperforming ΠΑΟΚ, αλλά η επιστροφή των φιλάθλων του στο γήπεδο μετά από καιρό κι η επιτέλους απόλαυση του ποδοσφαίρου της ομάδας τους.

Γιώργος Παυλίδης