Ο Γκουαρντιόλα όντως απέτυχε στην Μπάγερν;

 

"Ο Γκουαρντιόλα απέτυχε στην Μπάγερν, δεν πήρε Τσάμπιονς Λιγκ, ο Χάινκες είναι πολύ καλύτερος"

Μια φράση που, λίγο ή πολύ παραλλαγμένη, ακούγεται σχεδόν σε όλες τις ποδοσφαιρικές συζητήσεις, που έχουν να κάνουν με το πέρασμα του Καταλανού απ’ την Μπάγερν Μονάχου. Αυτό το άρθρο γράφεται για να διασαφηνίσουμε αν η θητεία του Πεπ Γκουαρντιόλα στους Βαυαρούς ήταν όντως καταστροφική ή αν η προσφορά του έχει υποτιμηθεί.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΟΡΥΦΗ

Το καλοκαίρι του 2013 βρίσκει τον Γκουαρντιόλα να αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία της Μπάγερν Μονάχου, αμέσως μετά την κατάκτηση του τρεμπλ απ’ τους Γερμανούς. Ένα τρεμπλ, υπό την καθοδήγηση του Γιουπ Χάινκες, που χαρακτηρίστηκε από κυριαρχικό ποδόσφαιρο και επιθετική νοοτροπία.

Εδώ πρέπει να διασαφηνιστεί πως η Μπάγερν δεν έδιωξε το Χάινκες μετά το τρεμπλ, παραγνωρίζοντας το κατόρθωμά του, για να φέρει τον Καταλανό. Υπήρχε υπογεγραμμένη συμφωνία απ’ τον Ιανουάριο του 2013 για την άφιξη του Γκουαρντιόλα στο Μόναχο, καθώς το συμβόλαιο του Χάινκες ολοκληρωνόταν το καλοκαίρι. Η κατάκτηση του τρεμπλ προέκυψε αργότερα και τη στιγμή που επιτεύχθηκε, η αλλαγή του προσώπου στον πάγκο ήταν ήδη δρομολογημένη εδώ και έξι μήνες. Ίσως μάλιστα αυτό να επέδρασε θετικά και στον ίδιο το Χάινκες, καθώς στο δεύτερο μισό της σεζόν ήταν ψυχολογικά απελευθερωμένος και χωρίς πίεση.

Ο νέος προπονητής παρέμεινε στο πόστο του για τις επόμενες τρεις σεζόν. Κατά τη διάρκειά τους κατέκτησε με την Μπάγερν τρία πρωταθλήματα, δύο κύπελλα, ένα UEFA Σούπερ Καπ και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Δεν κατάφερε όμως να πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ, στο οποίο αποκλείστηκε και τις τρεις φορές στον ημιτελικό, πράγμα που αποτελεί και το κυριότερο επιχείρημα όσων υποστηρίζουν πως η γερμανική περιπέτειά του ήταν αποτυχημένη.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Όσον αφορά το δημοφιλέστερο κριτήριο, αυτό της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο Χάινκες πέτυχε, ο Γκουαρντιόλα απέτυχε. Επειδή όμως αυτός ο τρόπος μέτρησης της επιτυχίας είναι στην καλύτερη περίπτωση καφενειακός, ας αναλύσουμε τα πράγματα λίγο καλύτερα.

Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι μια νοκ άουτ διοργάνωση, πράγμα που σημαίνει πως πολύ μεγάλο ρόλο παίζει η τύχη, οι συγκυρίες και οποιοσδήποτε αστάθμητος παράγοντας. Απόδειξη είναι το συχνό φαινόμενο της κατάκτησης του τροπαίου από ομάδα που δεν ήταν η καλύτερη της χρονιάς. Πολύ μεγαλύτερη αξιοπιστία στην αναζήτηση της καλύτερης ομάδας έχουν τα εγχώρια πρωταθλήματα, όπου όλες οι ομάδες αντιμετωπίζουν τους ίδιους αντιπάλους, σε μεγάλο βάθος χρόνου.

Αυτή είναι η σύγκριση της πορείας της Μπάγερν στην Μπουντεσλίγκα κατά τη διάρκεια των πέντε σεζόν κατά τις οποίες πορεύτηκε με τους Χάινκες και Γκουαρντιόλα. Οι κόκκινοι αριθμοί αντιπροσωπεύουν το Γερμανό, οι μπλε τον Καταλανό.

Όπως βλέπουμε, η πρώτη σεζόν του Πεπ είναι άμεσα συγκρίσιμη με τη χρονιά του τρεμπλ. Οι επόμενες δύο είναι μεν χειρότερες απ' το μυθικό 2013, είναι όμως σημαντικά καλύτερες απ' το 2012.

Αφού η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, όμως, είναι τόσο απόλυτο κριτήριο μέτρησης της επιτυχίας, ας κάνουμε και γι' αυτό μια ανάλυση. Η ομάδα του Χάινκες έχασε στον τελικό του 2012 απ’ την Τσέλσι και κατέκτησε το τρόπαιο του 2013 με την Ντόρτμουντ. Η συγκεκριμένη κατάκτηση, όμως έχει πάρει διαστάσεις μύθου και ο κόσμος θυμάται εκείνη την Μπάγερν ισχυρότερη απ’ όσο πραγματικά ήταν. Ναι, οι Βαυαροί ήταν η καλύτερη ομάδα του κόσμου τότε, κανείς δεν το αμφισβητεί, όμως αυτό που γιγάντωσε το μύθο τους ήταν ο εκκωφαντικός αποκλεισμός της Μπαρτσελόνα με νίκες 4-0 εντός και 0-3 εκτός. Μιας Μπαρτσελόνα που είχε το Μέσι να ταλαιπωρείται από τραυματισμούς και τον προπονητή της, τον αείμνηστο Τίτο Βιλανόβα, να δίνει μάχη για τη ζωή του. Στις υπόλοιπες νοκ άουτ αναμετρήσεις είδαμε την πρόκριση επί της Άρσεναλ, χάρη στα εκτός έδρας γκολ, με νίκη 1-3 εκτός και ήττα 0-2 εντός και επί της αδύναμης ακόμα Γιουβέντους με δύο νίκες με 2-0. Μετά και το θρίαμβο επί της Μπαρτσελόνα, η Μπάγερν νίκησε δύσκολα την Ντόρτμουντ στον τελικό με 2-1, με το νικητήριο γκολ να μπαίνει στο 90'. Κοιτώντας τα αποτελέσματα λοιπόν, βλέπουμε πως η μόνη σαρωτική πρόκριση ήταν επί των "μπλαουγκράνα", οι υπόλοιπες δεν αντικατοπτρίζουν την εικόνα μιας ομάδας-οδοστρωτήρα.

Τα επόμενα τρία χρόνια είδαμε ισάριθμους αποκλεισμούς στην ημιτελική φάση. Το 2014 ο αποκλεισμός ήρθε με ήττες 1-0 και 0-4 απ’ τη Ρεάλ και τεράστια ευθύνη του Γκουαρντιόλα στον εντός έδρας αγώνα. Τις επόμενες δύο σεζόν, όμως, ο σύλλογος του Μονάχου άξιζε την πρόκριση. Το 2015 έχασε τον πρώτο αγώνα με 3-0 στη Βαρκελώνη. Το σκορ ήταν μαγική εικόνα, η Μπαρτσελόνα ήταν κλειδωμένη και δεν μπορούσε να απειλήσει, όμως τρεις μαγικές ενέργειες του Μέσι στο τελευταίο τέταρτο (δύο γκολ, μία ασίστ) ουσιαστικά έδωσαν την πρόκριση στους Καταλανούς. Στο δεύτερο παιχνίδι η Μπάγερν πίεζε ασφυκτικά, αναγκαστικά έδωσε χώρους, δέχτηκε δύο γκολ με αντεπίθεση και πήρε μια ανούσια νίκη με 3-2.

Η μεγαλύτερη αδικία όμως θα ερχόταν τον επόμενο χρόνο. Αντίπαλος ήταν η Ατλέτικο, η οποία πήρε τη νίκη με 1-0 στη Μαδρίτη. Στον επαναληπτικό του Μονάχου η Μπάγερν ισοπέδωσε τους Ισπανούς, προηγήθηκε 1-0, έχασε πέναλτυ για να κάνει το 2-0 και ισοφαρίστηκε σε μία απ’ τις ελάχιστες φορές που η Ατλέτικο πέρασε το κέντρο. Μετά την ισοφάριση έκλεισε τους αντιπάλους μέσα στην περιοχή τους, τους ανάγκασε να αμυνθούν σχεδόν στη γραμμή της εστίας τους, σκόραρε για το 2-1, είχε τελικές 34 υπέρ με 7 κατά, όμως ο Όμπλακ κι η αστοχία της στέρησαν την πρόκριση, που πήγε στους Μαδριλένους χάρη στο εκτός έδρας γκολ, ολοκληρώνοντας έτσι μια απ’ τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές αδικίες της σύγχρονης εποχής. Όπως προείπαμε άλλωστε σε μία νοκ άουτ διοργάνωση παίζει μεγάλο ρόλο η τύχη. Δε γίνεται να την κατακτάει πάντα η καλύτερη ομάδα.

Πριν αφήσουμε όμως στην άκρη το Τσάμπιονς Λιγκ, ας παρουσιάσουμε και τις επιδόσεις της πενταετίας που είδαμε.

ΑΛΛΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα οικονομικά στοιχεία, κυρίως σε όσους υποστηρίζουν πως ο Καταλανός μπορεί να πετύχει μόνο ξοδεύοντας πολλά χρήματα. Οι Γερμανοί έβγαλαν απ’ τα ταμεία τους 47 εκατομμύρια ευρώ τη σεζόν 2011-12 και 70 εκατομμύρια το 12-13. Σύνολο 117 εκατομμύρια επί θητείας Χάινκες. Την επόμενη τριετία το κόστος των μεταγραφών ήταν 22 εκατομμύρια το 2013-14, 5 εκατομμύρια το 2014-15 και 58 εκατομμύρια το 2015-16, δηλαδή συνολικά 85 εκατομμύρια για χάρη του Πεπ και μάλιστα σε ένα χρόνο περισσότερο.

Επίσης είναι σημαντικό να αναφερθεί πως επί των ημερών του οι Βαυαροί απεξαρτήθηκαν πρώτη φορά απ’ τους Ριμπερί και Ρόμπεν και πως αναδείχτηκαν παίκτες όπως ο Κίμιχ και ο Κομάν, που ήταν κομβικοί στις επιτυχίες των επόμενων ετών.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Ανεξάρτητα απ’ τα πρωταθλήματα και τις ευρωπαϊκές πορείες η δουλειά ενός προπονητή φαίνεται απ’ τις εμφανίσεις της ομάδας του. Και με βάση την εικόνα στο γήπεδο η Μπάγερν του 2015 και κυρίως του 2016 ήταν η καλύτερη ομάδα του κόσμου. Τον άνθρωπο που δημιούργησε και προπονούσε αυτή την ομάδα δεν μπορεί να υποστηρίζουμε πως απέτυχε στο έργο του.

Η σύγκριση με τις δύο χρονιές του Χάινκες που προηγήθηκαν δεν έγινε με σκοπό την υποτίμηση της αξίας του, ούτε της ισχύος του δημιουργήματος του. Έγινε προκειμένου να γίνει κατανοητό και μέσα απ’ τους αριθμούς, πως ο αντικαταστάτης του αποδείχτηκε άξιος διάδοχος και πως κι ο ίδιος ο Γερμανός σίγουρα απολάμβανε να παρακολουθεί τους αγώνες της αγαπημένης του ομάδας.

Μεγαλύτερη απόδειξη για όσα αναφέρθηκαν είναι η πρόταση ανανέωσης της Μπάγερν προς τον Γκουαρντιόλα, προκειμένου να παραμείνει στο Μόναχο. Ο Καταλανός αρνήθηκε για τους δικούς του λόγους, όμως οι ίδιοι οι Βαυαροί για να ήθελαν να τον κρατήσουν, προφανώς δεν τον θεώρησαν αποτυχημένο.

Γιώργος Παυλίδης