Το σταυροδρόμι της Λίβερπουλ

Το θέμα της επικαιρότητας που απασχολεί τη Λίβερπουλ, είναι η ανανέωση του συμβολαίου του Μοχάμεντ Σαλάχ, το οποίο εκπνέει το καλοκαίρι του 2023. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της ομάδας και του παίκτη για την ανανέωσή του έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό, όμως ακόμα δε φαίνεται λευκός καπνός.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΧΑΣΜΑ;

Αυτή τη στιγμή ο Σαλάχ είναι ίσως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου και το ξέρει. Αυτό που ουσιαστικά ζητάει είναι και να αμείβεται σαν κορυφαίος. Το αίτημά του φαίνεται ακόμα πιο λογικό αν δούμε τους μισθούς άλλων κορυφαίων παικτών της Πρέμιερ Λιγκ, όπου έχουμε το Ρονάλντο να κερδίζει 26,5 εκατομμύρια λίρες, τον Ντε Μπρόινε 20,8, το Στέρλινγκ 15,6 και το Λουκάκου 16,9. Εκτός νησιού υπάρχουν φυσικά οι Νεϊμάρ και Μέσι των 30 εκατομμυρίων έκαστος και ο Εμπαπέ των 18,5. Κωμικοτραγικό θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε και το γεγονός πως ο Τζον Στόουνς είναι επίσης πιο ακριβοπληρωμένος απ' το Σαλάχ, με μισθό 13 εκατομμυρίων λιρών.

Η Λίβερπουλ απ΄την πλευρά της δέχεται να δώσει στον παίκτη αύξηση αποδοχών. Δε θέλει να φτάσει όμως στο διπλασιασμό τους, καθώς έτσι θα ανεβάσει πολύ το ταβάνι του μισθολογίου της, που είναι αυτή τη στιγμή τα 11,4 εκατομμύρια του Βίρτζιλ Φαν Ντάικ.

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ

Οι "reds" έχουν καταφέρει το εκπληκτικό γεγονός να δημιουργήσουν ένα αγωνιστικό σύνολο, που την τελευταία πενταετία βρίσκεται μέσα στις 3-4 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, ενώ ταυτόχρονα το μισθολόγιο των παικτών βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα. 

Οι μισθοί ανέρχονται αθροιστικά στα 139 εκατομμύρια λίρες. Ας δούμε τους αριθμούς των ανταγωνιστριών στο ερώτημα "ποια είναι η καλύτερη ομάδα του κόσμου;". Μάντσεστερ Σίτυ 143 εκατομμύρια, Τσέλσι 162 , Μπάγερν 165. Επίσης θα χαρακτηρίζαμε τραγελαφικό το μισθολογικό κόστος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που ανέρχεται στα 227 εκατομμύρια, με τους "μπέμπηδες" ξεκάθαρα να μην ανήκουν καν σ' αυτή την κατηγορία δυναμικότητας, όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι.

Η επίτευξη της δημιουργίας τρομερής ομάδας με χαμηλό μισθολόγιο πραγματοποιήθηκε χάρη στο σύγχρονο τρόπο που λειτουργούν οι "κόκκινοι" σαν σύλλογος. Οι μεταγραφικές τους μέθοδοι θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο σεμιναρίου. Εκμεταλλεύονται πλήρως τις δυνατότητες που δίνουν τα data analytics στην αναζήτηση και την αξιολόγηση παικτών, κάτι που αντιγράφουν όλο και περισσότερες ομάδες. Έχοντας δώσει λοιπόν τον πρώτο λόγο στους αριθμούς των υπολογιστών και όχι στο μάτι των σκάουτερ κατάφεραν να αγοράσουν παίκτες όπως οι Σαλάχ, Μανέ, Ρόμπερτσον, Φαμπίνιο, Ζότα κτλ για ποσά που αποδείχτηκαν εξευτελιστικά, συγκριτικά με την εξέλιξη των παικτών, ενώ ταυτόχρονα τα πρώτα συμβόλαιά τους ήταν χαμηλά, αφού ακόμη δε θεωρούνταν πρωτοκλασσάτα ονόματα.

Με το πέρασμα των ετών και τις επιτυχίες που ακολούθησαν, οι παίκτες εξελίχθηκαν αγωνιστικά και εμπορικά, ενώ και τα συμβόλαιά τους σιγά σιγά ολοκληρώνονταν. Οπότε ήρθαν οι ανανεώσεις, οι οποίες έφεραν φυσικά αύξηση αποδοχών, αλλά σε μικρότερο βαθμό απ΄το αναμενόμενο. Οι περισσότεροι απ΄τους βασικούς παίκτες της Λίβερπουλ είναι σχεδόν σίγουρο πως, αν άλλαζαν ομάδα, θα έβρικαν υψηλότερες απολαβές. 

ΟΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ

Στο μισθολογικό κομμάτι των ομάδων υπάρχουν ορισμένες σταθερές που κρατούν τις ισορροπίες. Τέτοιες είναι οι "μισθολογικές κατηγορίες" και το μεγαλύτερο συμβόλαιο του ρόστερ. Στην περίπτωση της Λίβερπουλ το ταβάνι είναι αυτή τη στιγμή τα 11,4 εκατομμύρια λίρες του Φαν Ντάικ, όπως αναφέραμε και πιο πάνω. Ακολουθούν μαζί ο Σαλάχ με τον Τιάγκο Αλκάνταρα με 10,4 και συνεχίζουμε καθοδικά για να καταλήξουμε στο κατώτατο, όσον αφορά τους σημαντικούς παίκτες, 4,7 του Ζότα, το οποίο όμως δικαιολογείται, αφού είναι το πρώτο του συμβόλαιο με τους "κόκκινους" και λογικά θα αυξηθεί αρκετά, όταν έρθει η ώρα της ανανέωσης.

Είναι λογικός λοιπόν ο προβληματισμός, καθώς κανείς δεν ξέρει τις τυχόν συνέπειες που θα ακολουθήσουν, αν σε μια ομάδα που όλοι παίρνουν περίπου πέντε με δέκα εκατομμύρια, ξαφνικά ένας πάρει είκοσι. Αυτό είναι ένας παράγοντας που έχει να κάνει καθαρά με τα αποδυτήρια και οι μόνοι που μπορούν να έχουν μια εικόνα γι' αυτό είναι οι άνθρωποι του συλλόγου.

ΑΝΑΝΕΩΣΗ Ή ΠΩΛΗΣΗ;

Η αξία του Σαλάχ είναι αδιαμφισβήτητη και δε χρήζει ανάλυσης στο παρόν άρθρο. Με βάση καθαρά την αγωνιστική προσφορά του και σε σύγκριση με άλλους κορυφαίους παίκτες σίγουρα αξίζει τα χρήματα που ζητάει. Το ερώτημα όμως είναι αν τα προβλήματα που ίσως φέρει η τόσο μεγάλη αύξηση αποδοχών, είναι μεγαλύτερα απ' το όφελος της παραμονής του παίκτη στο ρόστερ. 

Η Λίβερπουλ προνόησε και ίσως προσχεδιασμένα, έχει ήδη ανανεώσει τα συμβόλαια σχεδόν όλων των σημαντικών παικτών της. Οι Άλισον, Φαν Ντάικ, Αλεξάντερ-Άρνολντ, Ρόμπερτσον, Φαμπίνιο και Χέντερσον υπέγραψαν τα νέα συμβόλαιά τους το καλοκαίρι του 2021, οπότε δεν έχουν κάποιο διαπραγματευτικό ατού για αναπροσαρμογή αποδοχών στο εγγύς μέλλον. Οι εκκρεμότητες που απομένουν είναι οι Σαλάχ, Μανέ και Φιρμίνο, των οποίων τα συμβόλαια ολοκληρώνονται το 2023.

Ο Βραζιλιάνος μοιάζει δύσκολο να ζητήσει αύξηση αποδοχών, αλλά ακόμα κι αν το κάνει είναι αυτός που φαίνεται λιγότερο επώδυνη η αποχώρησή του, ειδικά αφότου έχασε τη θέση του απ' το Ζότα. Ιδιαίτερο βάρος απ' την άλλη έχει ο παράγοντας Μανέ. Ο Σενεγαλέζος πρωταθλητής Αφρικής, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κεφάλαιο της Λίβερπουλ, μετά το Σαλάχ. Είναι σίγουρο πως αν δει τόσο μεγάλη αύξηση αποδοχών στο συμπαίκτη του, θα ζητήσει κάτι ανάλογο κι ο ίδιος. Κι η αλήθεια είναι πως κανείς δεν τον αδικεί. Είναι ένα χρόνο παλιότερος στην ομάδα, ήταν καθοριστικός στις επιτυχίες της Λίβερπουλ, είχε νούμερα σχετικά συγκρίσιμα με του Σαλάχ και παρόλα αυτά αμείβεται με μόλις 5,2 εκατομμύρια λίρες, ακριβώς τα μισά απ' αυτά του Αιγύπτιου. Πλέον όμως είναι 29 ετών, θεωρείται ένας απ' τους καλύτερους εξτρέμ του κόσμου και όπως είναι λογικό, θέλει το τελευταίο μεγάλο συμβόλαιο της καριέρας του.

Εδώ είναι που μπαίνει στην εξίσωση ο Λουίς Ντίαζ. Οι "κόκκινοι" δαπάνησαν για χάρη του 45 εκατομμύρια, για να τον αγοράσουν απ΄την Πόρτο και μάλιστα άμεσα, τον Ιανουάριο και όχι απλά να τον κλείσουν για το καλοκαίρι. Μήπως αυτό έγινε προκειμένου την επόμενη σεζόν να έχει ήδη προσαρμοστεί στο παιχνίδι της ομάδας, ώστε να είναι έτοιμος να αναλάβει ρόλο βασικού; Αν ναι, τότε είναι πιθανόν ένας εκ των Σαλάχ, Μανέ να αποχωρήσει κι ο Κολομβιανός να πάρει τη θέση του στην ενδεκάδα. 

Το ιδανικό θα ήταν φυσικά να ανανεωθούν τα συμβόλαια και των δύο και μαζί με τους Ντίαζ, Ζότα και Φιρμίνο να υπάρχουν πέντε παίκτες για τρεις θέσεις, ώστε η Λίβερπουλ να διαθέτει βάθος στην επιθετική γραμμή της για πρώτη φορά επί θητείας Γιούργκεν Κλοπ. Αν αυτό δε γίνει, τότε μεταξύ των δύο θα ήταν αγωνιστικά προτιμότερο να επιλεγεί η παραμονή του Σαλάχ. 

Ταυτόχρονα με την πώληση του Μανέ αφενός θα εισέρρεε ένα ποσό που λογικά θα προσέγγιζε τα 60-90 εκατομμύρια και αφετέρου θα αποφευγόταν και η ύπαρξη ενός μισθού περίπου 14-18 εκατομμυρίων που λογικά θα ζητούσε ο Σενεγαλέζος. Έτσι δε θα έμπαινε σφήνα μεταξύ των 20+ εκατομμυρίων του "Φαραώ" και των 11,4 και κάτω της υπόλοιπης ομάδας, πράγμα που θα διευκόλυνε το σύλλογο να διατηρήσει σταθερό το μισθολόγιο με μια λογική "ο Σαλάχ κι όλοι οι υπόλοιποι", χωρίς να αρχίσουν να υπάρχουν ενδιάμεσοι μισθοί, ανεβάζοντας σταδιακά το κόστος.

Απ' την άλλη είναι πολύ πιθανό να μην τα βρουν οι "reds" με το Σαλάχ. Σ' αυτό το σενάριο ο Αιγύπτιος θα πωληθεί και θα ανανεωθεί το συμβόλαιο του Μανέ με λιγότερα χρήματα. Έτσι θα αποφευχθεί και  πιθανή διατάραξη των ισορροπιών μέσα στην ομάδα, αφού οι μισθολογικές διαφορές θα είναι μικρότερες. Αγωνιστικά ο Σενεγαλέζος θα μετακινηθεί στα δεξιά για να δίνει πλάτος σαν κλασικό εξτρέμ, αφού φέτος ο Άρνολντ παίζει πιο εσωτερικά σαν ψευτοδεκάρι και στα αριστερά ο Ντίαζ θα αναλάβει το ρόλο του Σαλάχ κινούμενος προς την περιοχή ως ικανότερος σε κλειστούς χώρους, με τον Ρόμπερτσον να δίνει τα overlap. 

Η Λίβερπουλ είναι club που λειτουργεί ψυχρά, βάσει αριθμών και βάζει τα λογιστικά πάνω απ' τα αγωνιστικά. Οπότε οι απαιτήσεις του Σαλάχ είναι λίγο δύσκολο να εκπληρωθούν.

ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ

Αυτό πάντως που διαφαίνεται με την πάροδο του χρόνου, είναι το γεγονός πως μία ομάδα που βρίσκεται στο δρόμο για την κορυφή, μπορεί να διαθέτει φτηνό ρόστερ. Μία ομάδα που έχει ήδη ανέβει και θέλει να διατηρηθεί εκεί δεν μπορεί, τουλάχιστον όχι για πολύ. Η ίδια η επιτυχία έχει δώσει αξία στους παίκτες και κάποια στιγμή θα ζητήσουν να πληρωθούν όχι σαν ανερχόμενοι, αλλά σαν φτασμένοι.

Όπως ο Ηρακλής στη μυθολογία έπρεπε να διαλέξει το δρόμο της αρετής ή της κακίας, έτσι και η Λίβερπουλ πρέπει να διαλέξει αν θα κρατάει τους world class ποδοσφαιριστές της, που την κουβάλησαν στους ώμους τους ή αν θα τους αντικαθιστά με νέους ανερχόμενους, με όλο το ρίσκο που αυτό συνεπάγεται.

Γιώργος Παυλίδης