Δηλαδή μ’ ένα χαφ όλα καλά;

 

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, μόλις έχει ολοκληρωθεί η 16η αγωνιστική της ελληνικής Super League. Όσα έχουμε δει στην έως τώρα πορεία της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα θα μας επιβεβαιώσουν πως δεν είναι καλύτερη σε σχέση με την περσινή της σεζόν, η οποία έχει χαρακτηριστεί η χειρότερη απ’ τη στιγμή της επιστροφής στη μεγάλη κατηγορία.

Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΠΕΡΥΣΙ

Η ΑΕΚ κατά τη διάρκεια της καταστροφικής σεζόν 2020-21, με το πέρας της 16ης αγωνιστικής είχε συγκεντρώσει 33 βαθμούς, είχε πετύχει 26 γκολ, είχε δεχτεί 16 και είχε μ.ο. ανά αγώνα 1,43 xGoals (expected goals) υπέρ και 0,70 xGoal κατά, με διαφορά 0,73 xGoals. Ήταν δηλαδή κατά μέσο όρο καλύτερη απ’ τον αντίπαλό της, με τη διαφορά όμως να είναι αρκετά μικρή, ώστε να καλυφθεί λόγω τύχης ή αποτελεσματικότητας.

Η φετινή πορεία έχει να επιδείξει συγκομιδή 33 βαθμών, με τον Δικέφαλο να σκοράρει 29 τέρματα και να έχει δεχτεί 16. Στα xGoals η επίδοση είναι μ.ο 1,56 υπέρ και 1,15 κατά, με το xGoals difference να είναι στο 0,41, μικρότερο από πέρυσι κατά 0,32. Το 0,41 είναι νούμερο που όχι πρωταθλητισμό δε σ’ αφήνει να κάνεις, αλλά με σοβαρούς αντιπάλους μάχεσαι για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Στα xGoals η επιθετική επίδοση είναι ελάχιστα καλύτερη, αλλά η αμυντική λειτουργία είναι πολύ χειρότερη ακόμα κι απ΄ την τραγική περσινή εικόνα. Και όχι δεν είναι θέμα παικτών, γιατί έγιναν μεταγραφές και πλέον η Ένωση διαθέτει σίγουρα καλύτερες μονάδες σε σχέση με πέρυσι. Οπότε τι φταίει;

13 ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ

Το καλοκαίρι του 2021 και μετά το μαρτύριο της περασμένης χρονιάς αποφασίστηκε απ’ τη διοίκηση της ΑΕΚ να γίνει ένα restart, να αλλάξουν όσο το δυνατόν περισσότερα και να φύγουν οι πιο πολλοί παίκτες του ρόστερ, καθώς η αλήθεια είναι πως είχαν πλέον αποκτήσει νοοτροπία loser.

Δόθηκε δανεικός ο Αθανασιάδης στη Sheriff της Μολδαβίας, ο Τσιντώτας υποχώρησε σε θέση αναπληρωματικού και αποκτήθηκε για βασικός τερματοφύλακας ο Στάνκοβιτς απ’ την Redbull Salzburg, ο οποίος ήταν έξι χρόνια στους Ταύρους, τα τελευταία τρία βασικός. Ο Αυστριακός παρά το κακό ξεκίνημα δικαίωσε τις προσδοκίες κι αν συνεχίσει έτσι θα μιλάμε για τον καλύτερο πορτιέρο της ΑΕΚ απ’ την εποχή Σορεντίνο.

Στην αμυντική γραμμή επέστρεψε ο Βράνιες, ο οποίος αποτελεί και πάλι ένα απ’ τα καλύτερα στόπερ του πρωταθλήματος και αγοράστηκαν ο Τζαβέλλας απ’ την Alanyaspor κι ο Μήτογλου απ’ το Βόλο. Ο δεύτερος αποδείχτηκε λίρα εκατό, είναι μόλις 21 ετών, έχει ύψος 1,95 και για το μπόι του μάλλον γρήγορο θα τον χαρακτηρίζαμε. Ίσως να εξελιχθεί στην μελλοντική κολόνα της άμυνας των κιτρινόμαυρων. Ο Τζαβέλλας όμως δεν έχει δείξει καλό αγωνιστικό πρόσωπο, δεν ταιριάζει ως δίδυμο με τον Βράνιες και στο ψηλό παιχνίδι είναι ανύπαρκτος.

Στο αριστερό άκρο αποκτήθηκε ως ελεύθερος ο Μοχαμαντί, που είναι ίσως το καλύτερο αριστερό μπακ στην Ελλάδα, ενώ σαν αναπληρωματικός υπάρχει ο τίμιος και πολυθεσίτης Χατζησαφί, που επίσης αποκτήθηκε ως ελεύθερος. Δεξιά όμως οι επιλογές δεν ήταν τόσο καλές. Για αναπληρωματικός ο Ρότα δεν είναι κακός, ειδικά αφού δε δόθηκαν χρήματα ούτε γι’ αυτόν, όμως για βασικό μια ομάδα του μεγέθους της ΑΕΚ θέλει κάποιον πολύ καλύτερο του Μισελέν, ο οποίος μόνο μετριότητα έχει δείξει και δε δικαιώνει το ένα εκατομμύριο που κόστισε η μεταγραφή του.

Στο κέντρο αφίχθη ο ελεύθερος Λε Ταλέκ, με γεμάτες σεζόν στη Ligue 1 στην πλάτη του, ως deep lying playmaker στο "6" και ο, δανεικός απ’ τη Rubin Kazan, Γέφτιτς για ένα ρόλο μεταξύ οκταριού και δεκαριού. Η μεγαλύτερη αίσθηση όμως δημιουργήθηκε με την άφιξη των Τσούμπερ και Άμραμπατ σαν ακραίων μεσοεπιθετικών. Σπουδαίοι παίκτες με σοβαρή καριέρα, ο πρώτος δεν ξέρουμε γιατί ήρθε στην Ελλάδα, έστω και σαν δανεικός, ο δεύτερος ήρθε μόνο λόγω ηλικίας, καθώς είναι 34, αν και οι εμφανίσεις του δεν το προδίδουν. Τελευταίο κομμάτι του παζλ ήταν η επιστροφή του Αραούχο, επιτέλους με αγορά, προσφέροντας τον all around επιθετικό που έλειπε απ’ την εξίσωση.

Νέος προπονητής ανέλαβε ο Μιλόγεβιτς, ο οποίος είχε αφήσει πολύ καλή εντύπωση με την πορεία του στον Ερυθρό Αστέρα.

Η ΝΕΑ ΣΕΖΟΝ

Στα προκριματικά της νέας διοργάνωσης του Conference League η Ένωση κατάφερε και αποκλείστηκε στα πέναλτυ απ’ τη βοσνιακή Velez Mostar, ομάδα χρηματιστηριακής αξίας μόλις τεσσάρων εκατομμυρίων, λιγότερο απ’ το 1\10 της αξίας της ΑΕΚ. Το γεγονός αυτό θορύβησε τη διοίκηση και ασχολήθηκε πιο σοβαρά με τις μεταγραφές που θα γινόντουσαν, καθώς εκείνη τη στιγμή μόνο οι Στάνκοβιτς, Βράνιες και Τζαβέλλας είχαν έρθει.

Το πρωτάθλημα εν τω μεταξύ ξεκίνησε και μετά το πέρας της 5ης αγωνιστικής σκάει η βόμβα της αποχώρησης Μιλόγεβιτς. Το διαζύγιο ήταν συναινετικό, ο Σέρβος είχε καταλάβει πως δεν είχε τη στήριξη της διοίκησης και μία πρόταση από Σαουδική Αραβία του προσέφερε έναν ανώδυνο τρόπο φυγής. Η αλήθεια είναι πως η εικόνα της ομάδας δεν ήταν ιδιαίτερα καλή κι ο ίδιος έκανε λάθη, μιλάμε όμως για μια ολοκαίνουρια ομάδα, ένα σύνολο παικτών που δεν είχαν παίξει ποτέ μαζί. Δε γίνεται υπό αυτές τις συνθήκες να οδηγείς ουσιαστικά στην έξοδο έναν προπονητή πριν κλείσει ούτε τρίμηνο αγωνιστικών υποχρεώσεων, εκτός αν καταλάβεις πως είναι ποδοσφαιρικός απατεώνας, όπως οι Καρντόσο, Κετσμπάγια, αλλά ο Μιλόγεβιτς προφανώς δεν είναι τέτοιος.

Αντικαταστάτης του ορίστηκε ο Αργύρης Γιαννίκης, τον οποίο οι Κονέ και Παπαδημητρίου είχαν τσεκάρει απ’ το καλοκαίρι, αλλά τελικά δεν είχαν επιλέξει. Εδώ έρχεται το πρώτο ερώτημα. Αφού τον ήθελαν, γιατί δεν τον είχαν κλείσει απ’ την αρχή; Δεύτερον το αγωνιστικό στυλ που του αρέσει είναι το reactive ποδόσφαιρο, δε θέλει η ομάδα του να έχει πρωτοβουλία. Την περασμένη σεζόν ο ΠΑΣ Γιάννινα είχε μ.ο. τις λιγότερες πάσες πριν την εκδήλωση τελικής ενέργειας σε όλο το πρωτάθλημα. Η συνταγή ήταν τρομερή πίεση στον αντίπαλο και μετά την ανάκτηση της μπάλας, άμεση κίνηση προς τα εμπρός, χωρίς ουσιαστικό χτίσιμο επίθεσης. Αυτό στον ΠΑΣ, την ομάδα με το χαμηλότερο μπάτζετ της κατηγορίας μπορεί να έπιανε, στην ΑΕΚ όμως οι ανάγκες είναι διαφορετικές.

Με αντίπαλο τον Δικέφαλο οι περισσότερες ομάδες θα κλειστούν πίσω και θα περιμένουν εκείνες να χτυπήσουν με πίεση ψηλά και άμεσες αντεπιθέσεις. Μια ομάδα πρωταθλητισμού πρέπει να ξέρει να χτίζει και να επιβάλλει το δικό της παιχνίδι. Επίσης ο Μιλόγεβιτς ήταν πιο δημιουργικός προπονητής και αντικαθιστώντας τον με έναν αμυντικογενή, στην ουσία το χτίσιμο της ομάδας ξεκίνησε πάλι απ’ το μηδέν. Κλασική ασυνέχεια στο στυλ ποδοσφαίρου που χαρακτηρίζει την ΑΕΚ των τελευταίων ετών. Αν ο Γιαννίκης αντικαθιστούσε π.χ. το Χιμένεθ ή τον Καρέρα θα είχε μια λογική, καθώς είχαν παρόμοια φιλοσοφία. Τώρα λογική δεν υπήρχε.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙ ΕΦΤΑΙΓΕ;

Ο νέος προπονητής ανέλαβε την ομάδα στο -1 απ’ τον Ολυμπιακό, αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο -11. Πρώτος αγώνας 3-0 τον Ατρόμητο, την χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος. Δεύτερος αγώνας νίκη 1-3 μέσα στο Βόλο, μια ομάδα που βάζει και δέχεται πολλά γκολ και με τους γηπεδούχους να χάνουν πέναλτυ στο 0-0 και να έχουν 1,93 xGoals υπέρ τους. Τρίτος αγώνας η αναμέτρηση με τον Άρη στο ΟΑΚΑ. Η Ένωση προηγήθηκε 2-0 στο 37’ με πέναλτυ κι αυτό που ακολούθησε δεν αρμόζει στο μέγεθος και την ιστορία του συλλόγου. Μετά το δεύτερο γκολ οι γηπεδούχοι δεν είχαν άλλη τελική, ενώ μετά και την αποβολή του Μήτογλου και τη μείωση του σκορ στο 73’, αντάλλαξαν μόνο 19 πάσες. Για να πάρουν τη νίκη χρειάστηκε ο Σάσα να στείλει την μπάλα άουτ απ’ το ένα μέτρο μπροστά σε κενή εστία στο 98’… Δε βαριέσαι όμως πήραμε τους τρεις βαθμούς, προχωράμε.

Επόμενη αγωνιστική 2-2 μέσα στον Απόλλωνα. Δεν πειράζει έτυχε. Μετά εντός έδρας ήττα απ’ τον Ολυμπιακό με 2-3, βρίσκουμε εξιλαστήριο θύμα τον Μοχαμαντί για ένα τραγικό ατομικό λάθος που έβαλε τους ερυθρόλευκους μπροστά στο σκορ. Ακολουθεί νίκη μέσα στον ΠΑΣ με γκολ στο 90’ και έρχεται η εντός έδρας αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό. Οι κιτρινόμαυροι προηγούνται στο 2’ κι αυτό που ακολουθεί μόνο με τη λέξη ντροπή χαρακτηρίζεται. Η Ένωση αναγκάζει τον κόσμο της να ξαναζήσει το μαρτύριο που είχε περάσει και με τον Άρη, το γήπεδο έχει γύρει, οι "πράσινοι" πιέζουν ασφυκτικά και χάνουν τρεις μεγάλες ευκαιρίες με πιθανότητες να καταλήξουν στα δίχτυα 47%, 64% και 80% αντίστοιχα. Το παιχνίδι τελειώνει με κατοχή μπάλας 33-67 και xGoals 1,26-2,15. Αποκορύφωμα η δήλωση Γιαννίκη πως η ομάδα έπαιξε όπως το είχε σχεδιάσει… Μάλλον είχε σχεδιάσει και να στείλει ο Αϊτόρ την μπάλα άουτ απ' το μισό μέτρο με το τέρμα κενό. Δε βαριέσαι όμως η νίκη μετράει.

Ταξίδι στην Τρίπολη, γκέλα 0-0 με τον Αστέρα, οριακή νίκη 0-1 με τον νεοφώτιστο Ιωνικό και φτάνουμε στην εντός έδρας ήττα 1-2 απ’ τον ΟΦΗ με κάτω τα χέρια. Εκεί που πριν δυόμιση μήνες άκουγες για το "Giannikis ball" και το έξαλλο πρέσινγκ που θα παρέλυε τους αντιπάλους του Δικέφαλου, τώρα ακούς και διαβάζεις παντού για το πόσο πολύ χρειάζεται η ΑΕΚ έναν πρωτοκλασσάτο μέσο και παράπονα για το πόσο αργοί είναι οι Σάκοφ και Λε Ταλέκ σαν αμυντικά χαφ.

Μια χαρά παίκτες είναι κι οι δύο. Ναι, τους λείπει η ταχύτητα, αλλά με τα ίδια χαρακτηριστικά ο πρώτος ήταν πολύτιμος στην αήττητη πορεία του ΠΑΟΚ προς το τρόπαιο το 2019 κι ο δεύτερος έπαιζε βασικός στη Ligue 1 της Γαλλίας. Στο κάτω κάτω σιγά την ταχύτητα που έχουν οι αγώνες στο ελληνικό πρωτάθλημα, αν ακούσει κάποιος που δεν ξέρει αυτά τα επιχειρήματα θα φανταστεί ένα κράμα Premier League και Bundesliga.

Αυτό που φταίει στη φετινή ΑΕΚ δεν είναι απουσία πρωτοκλασάτου παίκτη απ’ το κέντρο της, είναι η τακτική προσέγγιση. Η ομάδα στο πρώτο 15λεπτο των αγώνων πιέζει σαν τρελή, με την ελπίδα να βρει γρήγορο γκολ και μετά μένει από δυνάμεις, καθώς η καλοκαιρινή προετοιμασία δεν έγινε με σκοπό αυτό το στυλ παιχνιδιού. Επίσης η αμυντική τρύπα δεν είναι αποτέλεσμα της αξίας των αμυντικών ή των μέσων, αλλά του κακού τρανζίσιον, της οπισθοχώρησης και παραχώρησης μέτρων στον αντίπαλο κοντά στην περιοχή και στην απώλεια της μάχης του κέντρου. Βλέπουμε μια ανεξήγητη επιμονή στο 4-2-3-1 με τον Μάνταλο στο "10". Ο ποδοσφαιριστής κάνει καλή σεζόν, αλλά η χρησιμοποίηση μόνο δύο καθαρών μέσων πίσω του δεν αποδίδει ως τώρα. Αφού δεν πετυχαίνει, ας δοκιμαστεί έστω το 4-3-3, μήπως με παραπάνω χαφ επικρατήσει η Ένωση στο κέντρο. Σαν κερασάκι στην τούρτα αναφέρουμε και τη διαρκή πτώση της απόδοσης των Τσούμπερ και Λιβάι Γκαρσία, δυο παικτών-βαρόμετρων που θα ονειρευόταν κάθε ομάδα, λόγω της μη σωστής αξιοποίησής τους. Επίσης θα σημειώσουμε πως αν και ο Μάνταλος τα πάει καλά, όπως είπαμε, η τρομερή επίδοση των 8 ασίστ ως τώρα είναι πλασματική. Είναι ο μόνιμος εκτελεστής των στημένων της ΑΕΚ και από δικές του εκτελέσεις κόρνερ ή φάουλ προήλθαν 5 γκολ, με τις open play ασίστ του να είναι μόνο τρεις.

Τέτοια είναι τα προβλήματα που υπάρχουν κι όχι η ανάγκη μεταγραφών. Δεν είναι η απουσία π.χ. του Εντσάμ ή κάποιου άλλου μεταγραφικού στόχου που επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να κάνει 67% κατοχή, την υψηλότερή του φέτος ανεξαρτήτως έδρας και αντιπάλου. Ακόμα κι αν ερχόταν σαν μεταγραφή ο ίδιος ο Καντέ απ’ την Τσέλσι, πιστεύετε θα άλλαζε κάτι; Δε θα άλλαζε. Είναι η τακτική της ΑΕΚ να παίζει έτσι. Η επιλογή του προπονητή της, γιατί αυτό το ποδόσφαιρο του αρέσει. Ναι, ίσως με δική του προετοιμασία και μεταγραφές να είχε καλύτερη αποτελεσματικότητα σ’ αυτό που προσπαθεί να παίξει, αλλά η φιλοσοφία θα ήταν και πάλι η ίδια.

Παίρνω το ρίσκο να κάνω προσωπική πρόβλεψη πως ο Γιαννίκης δε θα βγάλει τη σεζόν κι ας ανανεώθηκε το συμβόλαιό του σε μια κίνηση υποστήριξης που ποτέ δεν έγινε με το Μιλόγεβιτς. Επειδή όταν σαν προπονητής δεν προσφέρεις χαρά στον κόσμο με το θέαμα, θα κριθείς απ’ το αποτέλεσμα. Και δε σε συμφέρει…

Γιώργος Παυλίδης

Πηγή στατιστικών: Opta\Sport24